De Kon. Harmonie Sint-Hubertus sinds haar ontstaan in 1814 tot op heden….
In die tijd is Elewijt een beroemd bedevaartsoord waar Sint-Huybrecht wordt aanroepen tegen de razernij. Het Steen ligt er verlaten bij aangezien architect Dewez, na het bouwen van de stadsgevangenis van Vilvoorde, opnieuw naar Brussel verhuist. De parochie had officieel geen herder. De pastoor vertrok in 1813 en de benoeming van zijn opvolger geschiedde pas in 1815. Elewijt leefde dank zij de Sint-Hubertusverering. Meerdere spijshuizen bevonden zich tussen de kerk en den Dries. Rond de kerk heetten de afspanningen °In Sint-Huybrecht°, °In den Hert° en °In de Valk°. Er bestond sinds jaren een bloeiende Sint-Sebastiaansgilde waarvan het ontstaan teruggaat naar 1565. Voorts kende het dorp de heroprichting van de Sint-Hubertusgilde, een boogschuttersorganisatie van 1742 die onder de Franse bezetting was verdwenen.
Het feit dat de burgers weer gebruik mochten maken van het recht op verenigingsleven, leidde tot de oprichting van onze harmonie. Het archief van onze harmonie ging helaas verloren tijdens de eerste wereldoorlog waardoor de juiste stichtingsdatum alsook de namen van de stichters niet exact kunnen achterhaald worden. Notaris De Coster was, als hoofdman van de Sint-Sebastiaansgilde, de spilfiguur van het Elewijtse verenigingsleven en het is ondenkbaar dat hij bij de oprichting van de harmonie niet betrokken zou geweest zijn.
Sindsdien vloeide veel water door de Barebeek naar de Dijle. De harmonie onderging diverse turbulente ups en downs en zo belandde zij in 1914, wanneer het toenmalig bestuur een schitterend feest op touw zette. Het bewijs daarvan is een parel van een affiche (ooit gevonden op de zolder van een nu verdwenen herberg naast Den Druugen Airing door Karel Bautmans sr.) die te bewonderen is in de lokalen van °De Semse° in de Oude School in Weerde.
Met de gouden jaren zestig komt de mot erin. De doorbraak van de televisie, de stijgende welvaart, het groeiende egoïsme en de toenemende onverschilligheid nemen het verenigingsleven in een wurggreep. Ook de harmonie ontsnapt hieraan niet. Met de viering van de 150 ste verjaardag voor de deur in 1964, gebeurt het dat amper 8 muzikanten de repetitie bijwonen, maar…als de nood het hoogst is, is de redding nabij en de feestelijkheden kennen een reusachtige bijval. Velen steken de handen uit de mouwen en 1964 betekent de aanloop tot een nieuwe heropleving.
In 1978 komt er een verbroedering tot stand met Musikverein Hillesheim uit het Duitse Eifelgebied en de daaruit ontstane vriendschap duurt nog steeds voort. Na zeven vette jaren duiken echter weerom zeven magere op en het tij is pas opnieuw gekeerd in 1989, wanneer de harmonie 175 kaarsjes uitblaast met een historische evocatie en een groots volksfeest, gerealiseerd door Bert Vanhorenbeeck in het park van het Rubenskasteel (het Steen).
Een verjongingsproces slaat aan, en met de komst van een jonge dirigent (Gerrit Calluy) in 1988 en de onverdroten inzet van veel oudere muzikanten en een hardwerkende bestuursploeg stijgt het muzikantenaantal zienderogen.
Sinds 26.08.2004 heeft onze harmonie een nieuwe start genomen met de komst van Kristof Degryse als kersverse dirigent nadat Gerrit, na 16 jaren onverdroten inzet, genoopt was er mee op te houden. Vandaag telt de harmonie om en bij de 70 muzikanten in haar rangen. Sinds ongeveer een jaar is ook een jeugdharmonie boven de doopvont gehouden en al deze gunstige tekens samen geven de bestuursploeg de kracht om door te zetten en ervoor te zorgen dat de volgende zeven magere jaren niet voor morgen zijn…
